Жульетаг гэрлэхийн өмнөхөн нас барсан тул заншлын дагуу хуримын хувцастай нь Фиттоныхны бунханд оршуулав. Үүнийг дуулсан Ромео тэнэг баагий догдолсон сэтгэлээ дарж чадалгүй өдөр шөнө дамнан гашуудсаны эцэст, шөнө дөлөөр гүйн очиж хараад дэргэд нь амиа хорлон үхэв. Шекспир сэрэх цагаас нь ялимгүй хождон ирсэн ба, Жульета сэрэнгүүтээ Ромео хөлд нь үхэтхийн унасан байхыг хараад гайхаж, айсан боловч удалгүй зориг орон үнэхээрийн үхсэнийг нь магадлан үзээд тайвширч эргэн хэвтэв.
Энэ хооронд Шекспир 3-н хүдэр далайчин дагуулан ирж, Фиттоныхны бунхны харуулыг цохин ухаан алдуулаад дотор нэвтрэн орж, хамт ирсэн далайчдынхаа ачаар царайгаа үзүүлэлгүйгээр Ромеогийн зарцыг мөн унагаад Жульетаг аван одов.
Одохын урьдаар Жульетагийн хэвтэр дээр хэвийг нь дуурайлгах маягтайгаар цагаан сарнай асган орхив.
Тэгээд Шекспир дагуулан ирсэн хор судлаач өвгөн туслахтайгаа (Лоренцо) сүмд очин, унтаж байсан ламыг утаж унтуулан муужруулаад, эргэн сэрээж хагас ухаантай болгон "бурханы ариун сүнс, ариунаас ариун гэж шилэгдсэн онгон охины дүрд илрэн, эргэн тэнгэртээ одохдоо цагаан сарнай болон бутарч унадаг, тэрхүү ариун дагинатай хамт явахыг хүссэн хайрт залуу нь амь юугаа өргөх хэрэгтэй байдаг" тухай дэмий балай зүйлийг хэдэнтээ ярин хоногшуулаад гарч одов. Тэрхүү ярьсан бүхнийг нь тэр лам зүүд хэмээн бодож, дараа өдөрт нь цагаан сарнай болон бутарсан Жульетын шарилыг болоод үхэтхийн унасан Ромеог үзээд энэ лав бурханы таалал мэтийн юм ярин тэр хавийг баахан хөгжөөжээ.
Охиных нь оргүй сураггүй байдал, хүүгийнх нь золгүй үхэл тэдний 2 айлыг уй гунигт автуулсан ба 2 айл тус бүртээ битүүгээр нөгөө айлаа үүнд буруутган бодох болсон нь хугацааны эрхээр даамжран 2 айлыг эе эвдрэхэд хүргэжээ.
Далайд гарсны хойно Жульетад олон зүйл ер бусын санагдахад, адал явдал дүүрэн урт удаан аялал түүнийг угтан байгааг зөнгөөрөө мэдэрчээ. Хөлгийн багийнхан тус бүртээ тун сонирхолтой хүмүүс бөгөөд хамгийн хачирхам нь хөлгийн ахмад нь сэтгэл татам залуу эр болох Шекспир байлаа. Эхэндээ тэднийг далайн дээрэмчид гэж бодсон боловч өөрсдийгөө "далайн луйварчид" гэж нэрлэдэг, тонож дээрэмдэхээс илүүтэйгээр овжин зальжин аргаар олз олохыг илүү соёлтойд тооцдог болохыг мэджээ.
Жульетаг оргуулж зугтаалгаснаас хойш Шекспир сэтгэлдээ нэг л гундуухан байх болов. Түүний сэтгэлийг Ромеогийн үхэл гутаажээ. Харин Жульета энэ талаар юм ярихгүй байсан тул өөрөө эхлэн дуугарах болжээ:
Ш-- Ер нь бол байна аа. Яаж ч байсан би чамд дурласныхаа төлөө үхэх маанаг биш.
Ж-- Тийм болохоор чинь л би чамайгаа хайрлах тусмаа хайрандаа гүн шигдэх юм байна шүү дээ. Чи бол амьдралд хайртай. Амьдралд хайртай шигээ надад хайртай байхад, тийм ээ амьдралд хайртай шигээ л хайртай байхад болно, надад.
Ж-- Харин тэр бол үхэлд хайртай, үхэж олддог нэр төрд хайртай, үхэн байж зугатсан энэ амьдралаа хайрлаж чадаагүй. Тиймээс хэдий харамсалтай явдал ч гэсэн, түүний өөрийнх нь хайрлаагүй амь амьдралынх нь төлөө бид энэ амьдралаа харуусалд автуулах хэрэггүй биш үү?
Шекспир Жульетад талархаад тэврэн авлаа.
Ээлжит амжилттай луйврынхаа дараа Шекспир Монтегьюд тусгайлан даалгавар өгч, амжилттай гүйцэтгэсэн тохиолдолд хөлгийн ахмад болгон үлдээхээр зарлав. Монтегью тэднээс хэрэгцээтэй зүйлсээ, хэдэн туслахын хамт салж даалгавараа гүйцэтгэхээр Лондонг зориход, хөлгийнхөн түүнийг тохиролцсон газраа хүлээж байхаар болов.
Монтегьюгийн даалгавар амжилттай болсон тохиолдолд Жульета өв хөрөнгө өвлөн авсан залуу хатагтайн дүрээр, харин Шекспир түүний араас тэнэмэл эрийн дүрээр Лондонд очих байлаа.
No comments:
Post a Comment