Навчин доороо бөнжийх жимс шигийг...

Хүндэт уншигчидаасаа яаран хүлцэл өчих минь. Нэг сэхээ авахнээ нэлээн удаан хугацаагаар бичлэг оруулаагүй байх юм. Гэхдээ удахгүй нэг хэсэг бичлэг оруулахаар сэдэв олчихоод, бэлтгэн байгаа тул түүнийг эхэлтэл та бүхнийгээ таавар сэлтээр зугаацуулан байя гэж бодлоо.

Карамазовын хөвүүд

За уржнан юм уу даа. Достоевскийн алдарт "Гэм Зэм" зохиолыг уншиж байхад эхэндээ нэг л эвээ олж өгөхгүй эхний хэдэн хуудсан дээр өчнөөн удаж, хэдэнтээ номоо хааж тавиад, уншмаар санагдах мөчийг хүлээж байгаад уншсан удаа бий. Тэр удаад зохиолчийн хэлийг ойлгохгүй шахуу, өгүүлэмжтэй нь нэг л авцаж өгөхгүй байсан юм шиг байгаа юм. Төд удалгүй хэлэмжийг нь, хэлэмжийнх нь утгыг, уянгыг мэдэрмээр болоод эхэлмэгц шуудхан зохиолдоо автаад, уншиж яваа эрчээ алдалгүй явсаар шуудран дуусгаж билээ.

Тэгэхэд яг уншаад дуусахад нэг тиймэрхүү "Достоевскийгоор дутсан" юм шиг мэдрэмж төрөөд, дахиад цааш нь үргэлжлүүлэн уншмаар санагдсан боловч ном нэгэнтээ дуусчихсан тул, дэмий л амаа ангалзуулан амттан дахиад амсчих юм шигээр найдан байгаа мэтээр өөрт минь төсөөлөгдсөн билээ. Мэдээж номоо дахиад эхнээс нь унших тухай бодол орж ирсэн боловч арай болоогүй санагдаад тэгээгүй билээ. Тэгээд тийнхүү явсаар өнгөрсөн жил "Карамазовын хөвүүд" зохиолтой нь уншихаар учрав.